ویژگی های کانی کائولن

كائولينيت، يك كاني رسي صفحه‌اي به رنگ‌هاي سفيد )در حالت خالص( و خاكستري متمايل به زرد است. در اثر دميدن بر روي آن بوي خاك مي‌دهد. شكستگي و كليواژ آن قاعده‌اي كامل دارد و جلاي آن تيره (خاكي) تا مرواريدي تيره مي‌باشد. داراي لمس چوب و صابوني است و مزه خاك رسي دارد. به دلیل سختی بسیار کم، به راحتی با فشار انگشتان به پودر تبدیل می‎شود. اين كاني به سهولت در آب و عموما در مايعات پراكنده مي‌شود و قابلیت ساخت محلول‌های سوسپانسیون در مایعات را دارد.

14% آب در ساختمان کانیایی آن وجود دارد که این مقدار آب در اثر حرارت قابل تبخیر است. تبخیر آب باعث انقباض طولی کانی می‌شود. در دمای1300 درجه سانتيگراد مقدار انقباض طولی آن از 6 درصد تا 17 درصد متغير مي‌باشد. در شيشه‌سازي اين مقدار حتي به 20 درصد هم مي‌رسد. هنگام پخت به شدت منقبض مي‌شود و رفتار آن در برابر دما عموما مرتبط به آب موجود در آن، خصوصا آب شبكه‌اي، بسيار قابل توجه است. بي‌آب شدن كانه‌هاي رسي از جمله كائولينيت عموما در برابر دما، دگرگوني‌هايي را در ساختمان اين كانه پديد مي‌آورد (در اثر حرارت رنگ کانی بدون تغییر باقی می‌ماند). به دلیل نوع پیوندهای شیمایی آن، برخلاف بسیاری از کانی‌های رسی همانند اسمکتیت قابلیت جذب آب و تورم ندارد. این کانی دارای خاصیت پلاستیکی است به این معنی که در ترکیب با آب به راحتی شکل‌پذیر است. از دیگر ویژگی‌های کائولینیت، نفودناپذيری، قابليت هدايت جريان الكتريسته و گرماي آن اندك است.

کائولن ویژه سرامیک سازی

گل چيني بيش از چهار هزار سال است كه در ساخت سراميك مورد استفاده قرار مي‌گيرد. همانطور که گفته شد، مصرف عمده کائولن در ایران نیز در صنعت سرامیک‌سازی است. کائولن وقتی بیش از 1000 درجه سانتیگراد حرارت می‎بیند به مولیت و شیشه تبدیل می‌شود. این فرایند باعث ایجاد استحکام و در عین‌حال شکل‌پذیری می‌شود که آن را برای استفاده در محصولاتی از قبیل چینی‌های بهداشتی، پوشش‌های دیوار و کف مناسب می‌سازد. ویژگی دیگر خاک کائولن که آن را از دیگر رس‌ها متمایز و برای صنعت سرامیک مناسب می‌کند، خلوص بسیار زیاد آن است. این ویژگی باعث می‌شود که کائولن بعد از پخت سفید رنگ باشد. در صورت حضور ناخالصی‌ و عناصر مزاحم در ترکیب شیمیایی کائولن، رنگ سرامیک بعد از پخت تغییر می‌کند و یا لکه‌های رنگی بر روی سرامیک برجای می‌ماند. مهمترین ناخالصی‌های موجود در آنالیز شیمیایی کائولن آهن، کروم و منگنز می‎باشد. مقدار مجاز اکسید آهن موجود در کائولن برای سرامیک‌سازی 0.6 تا 0.7 است. همچنین درجه آلکالی بودن کائولن مصرفی نیز بر کیفیت نهایی محصول تاثیرگذار است لذا میزان پتاس موجود در کائولن دیگر فاکتور مورد توجه برای ساخت سرامیک می‎باشد. علاوه بر عناصر مزاحم، حضور ناخالصی به صورت کانی‌های رسی غیر کائولن(مثلا مونت‌موریلونیت) نیز بر پلاستیسیته و سایر خواص کائولن در سرامیک‌سازی تاثیرگذار است

سم سازي

كائولن ماده ای معدنی حاوی سیلیكات های آلومینیوم است كه به صورت ذخایر عظیمی در نقاط مختلف جهان وجود داشته و برای مصارف گوناگون از جمله در رنگسازی ، كاغذ سازی ، داروسازی ، لاستیك سازی و سرامیك سازی ، استخراج و مورد بهره برداری قرار می گیرد. جدیدترین مورد مصرف این ماده معدنی در كشورهای توسعه یافته ، كنترل حشرات خسارت زای كشاورزی است كه با توجه به نتایج مثبت بدست آمده ، مورد استقبال گسترده كشاورزان علاقه مند به تولید محصولات سالم و ارگانیك قرار گرفته است.  خواص فیزیكی و شیمیائی ، نوع افزودنی ها و همچنین فرمولاسیون كائولن نقش مهمی در كارآئی آن در كنترل حشرات را ایفا می كنند و این شركت مفتخر است كه كائولن با کیفیت و درجه یک را برای کشاورزی نموده است.

ماده موثره: كائولن (حاوی سیلیكات های آلومینیوم)

پودر قابل تعلیق در آب یا پودر وتابلWP))

پودر نرم به رنگ سفید دانه بندی ذرات:  كمتر از 50 میكرون

ویژگی های کائولن

كائولن از نظر صنعتي به رس‌هايي كه داراي مقدار قابل توجهي كائولينيت باشند اطلاق مي‌گردد. ویژگی‌های خاص این ماده باعث شده تا به عنوان یک ماده پر کاربرد در صنعت معرفی شود. به طور خلاصه خصوصيات مهم كائولن، كه مصارف متعدد آن را سبب شده است مي توان به صورت زير نام برد. در زیر برخی از این ویژگی‌ها به تفصیل مورد بررسی قرار می‎گیرد.

  • از نظر شيميايي در گستره وسيعي از تغييرات PH بدون تغيير مي‌ماند.
  • داشتن رنگ سفيد كه آن را به صورت ماده رنگي قابل استفاده مي‌سازد.
  • دارا بودن خاصيت پوششي بسيار خوب.
  • نرمي و غير سايشي بودن آن
  • قابليت اندك هدايت جريان الكتريسيته و گرما
  • قيمت ارزان