كائولينيت در دماي 300 – 253 درجه سانتيگراد بخش زيادي از آب خود را از دست مي‌دهد و در دماي 650 درجه سانتيگراد تمامي ملكول‌هاي آب موجود در شبكه ساختماني آن بخار مي‌شود. در دماي 800 درجه سانتيگراد اين عمل پايان مي‌يابد و يك كاني به شكل نيمه بلورين بنام متاكائولن پديد مي‌آید. مجموعه واكنش هاي فوق تا پايان اين مرحله از نوع حرارت‌گير است. چنانچه دما از 800 درجه سانتيگراد بالاتر رود، ساختمان لايه‌اي كانه شكسته شده و ديگر توان جذب آب دوباره را ندارد. با این وجود، دمای خروج هیدروکسیل از ساختمان کائولینیت ارتباط مستقیمی با نظم اولیه موجود در کانی کائولینیت دارد.

در متاكائولن شـبكه Si-O تا حد زیادی بدون تغییر باقی می‌ماند اما شبکه Al-O نظم خود را کاملااز دست می‌دهد و در مجموع می‌توان گفت که متاکائولن ساختار نامنظم دارد. متاکائولن نسبت به کائولن اولیه واکنش‌پذیری بالایی دارد و در بسیاری از صنایع کاربرد دارد به عنوان مثال به عنوان ماده افزودنی پوزولانی در صنعت بتن برای افزایش استحکام استفاده می‌شود. با انجام این تغییرات به اصطلاح کائولن کلسینه می‌شود.