گل چيني بيش از چهار هزار سال است كه در ساخت سراميك مورد استفاده قرار مي‌گيرد. همانطور که گفته شد، مصرف عمده کائولن در ایران نیز در صنعت سرامیک‌سازی است. کائولن وقتی بیش از 1000 درجه سانتیگراد حرارت می‎بیند به مولیت و شیشه تبدیل می‌شود. این فرایند باعث ایجاد استحکام و در عین‌حال شکل‌پذیری می‌شود که آن را برای استفاده در محصولاتی از قبیل چینی‌های بهداشتی، پوشش‌های دیوار و کف مناسب می‌سازد. ویژگی دیگر خاک کائولن که آن را از دیگر رس‌ها متمایز و برای صنعت سرامیک مناسب می‌کند، خلوص بسیار زیاد آن است. این ویژگی باعث می‌شود که کائولن بعد از پخت سفید رنگ باشد. در صورت حضور ناخالصی‌ و عناصر مزاحم در ترکیب شیمیایی کائولن، رنگ سرامیک بعد از پخت تغییر می‌کند و یا لکه‌های رنگی بر روی سرامیک برجای می‌ماند. مهمترین ناخالصی‌های موجود در آنالیز شیمیایی کائولن آهن، کروم و منگنز می‎باشد. مقدار مجاز اکسید آهن موجود در کائولن برای سرامیک‌سازی 0.6 تا 0.7 است. همچنین درجه آلکالی بودن کائولن مصرفی نیز بر کیفیت نهایی محصول تاثیرگذار است لذا میزان پتاس موجود در کائولن دیگر فاکتور مورد توجه برای ساخت سرامیک می‎باشد. علاوه بر عناصر مزاحم، حضور ناخالصی به صورت کانی‌های رسی غیر کائولن(مثلا مونت‌موریلونیت) نیز بر پلاستیسیته و سایر خواص کائولن در سرامیک‌سازی تاثیرگذار است