کائولن یک اصطلاح اقتصادی است که برای کانسارهای رسی تقریباً سفید به کار می رود. این کانسارها اغلب شامل کانی کائولینیت و یا فرآورده های بدست آمده از آن می باشند. در گذشته اصطلاح خاک چینی به عنوان مترادف کائولن استفاده می شد. نام کائولن از کلمه کائولینگ چینی به معنای تپه سفید مشتق شده است که از آن خاک کائولن استخراج می شده است. کائولن تولیدی زمینکاو در چهار گرید مختلف تولید میگردد و اکثر موارد مصرف آن در صنایع چینی سرامیک  و آجر های نسوز بوده همچنین هر یک از گریدهای مختلف دارای استحکام خام و استحکام بعد از پخت متفاوت می باشد در برخی موارد مانند آجرهای شومینه از ترکیب میکس شده چند نوع کائولن بعلاوه بنتونیت استفاده میگردد همچنین چنانچه بخواهیم میزان استحکام و قابلیت تحمل حرارتی محصول را بالا ببریم می توان از بوکسیت با آلومینای بالای ۵۰ % نیز به این محصول همزمان اضافه و میکس نمود .

موارد استفاده : چینی مظروف سرامیک کاشی فرآورده های نسوز دارویی کاغذ و مقوا هیزم های شومینه رنگسازی

کائولن ماده معدنی پرکاربرد در صنایع مختلف است. این ماده در صنعت داروسازی با ترکیب سیلیکات آلومینیوم آبدار شناخته شده است. این کانی در تهیه داروهای ضداسهال کاربرد  دارد که این داروها هر 4 ساعت یک بار و به مقدار 2 تا 6 گرم مصرف می شود. از کائولن برای تهیه پمادهای مسکن درد، کاهش دردهای التهابی و معالجه بیماری های معده و روده استفاده می شود.

داروهای مرکب از کائولن عبارتست از : شربت کائولن پکتن، شربت کائولن کودکان، شربت کائولن و مرفین، شربت کائولن و پماد کائولن می باشد.
داروهای حاوی کائولن ممکن است عوارض جانبی از قبیل : حساسیت مفرط با علائم سقوط فشار خون، کهیر، تب، درد مفاصل، تاول های سرخک مانند، ناراحتی های گوارشی، تهوع، سردرد داشته باشد و با قطع دارو از بین برود.